Wasted Skin

over het intense verlangen naar anderen, naar aanraking

Aangeraakt worden is een primaire levensbehoefte – je voelt dat je bestaat. Huidhonger, zo wordt de hunkering naar fysieke intimiteit ook wel genoemd. Juist nu, met het Coronavirus is het herkenbaar voor iedereen. Maar er is meer; ook door de fysieke afstand en schijnbare perfectie van digitale beelden en communicatie, is de onbevangenheid van lichamelijk contact aangetast. Wat doet dit met ons?

←

→

In WASTED SKIN verbeelden de dansers de uitwerking van lichamelijke nabijheid en afstand op gevoel en gedrag. Het gaat over het willen terugveroveren van sociale en fysieke onbevangenheid.

We zien een toneelbeeld met zones van onbarmhartig licht en koesterende donkerte. De dansers proberen met rituele bewegingsreeksen de vervreemding en de onderlinge afstand te overbruggen. Instinctief worden ze aangetrokken tot de warmte van de huid van een ander. Ze dansen voor hun leven en toch kan dan de veiligheid van de groep plotseling omslaan in acute dreiging.

De choreografie van dit nieuwe stuk viert de schoonheid en kracht van lichaamstaal. Met contrasterende delen die soms abrupt eindigen, dan weer plotseling beginnen, wordt het stuk opgebouwd. Ivgi&Greben vergroten het verlangen en de eenzaamheid uit met een grillige warm/koud mix – emotieloos, soms mechanisch – om deze gevoelens juist voor het publiek extra navoelbaar te maken.

Historie

14 januari 2023

20:30

De Verkadefabriek, Den Bosch